Τροχαία ατυχήματα ή Δημόσια ατοπήματα;

 

Τροχαία ατυχήματα ή Δημόσια ατοπήματα; Γινόμαστε, καθημερινά, μάρτυρες συγκλονιστικών ατυχημάτων σε όλη την Ελλάδα. Είναι όμως όλα αυτά τα ατυχήματα έλλειψη τύχης, όπως ορίζεται και η λέξη α-τύχημα; Στο παρόν άρθρο θα εξετάσουμε την περίπτωση της Θεσσαλονίκης και συγκεκριμένα, την αποκαλούμενη: ¨Διασταύρωση καρμανιόλα Ολυμπιάδος και Σοφοκλέους¨ όπως και τον άνθρωπο που διεκδικεί με πρωτοφανή τρόπο την εξεύρεση λύσης.

Πάνω από τον Θερμαϊκό κόλπο και κάτω από το περιαστικό δάσος Σέιχ Σου, στέκει η Άνω πόλη, η παλαιότερη συνοικία της Θεσσαλονίκης, φέρουσα ακόμα αρχιτεκτονικά και ιστορικά μνημεία της πολυαίωνης ιστορίας της πόλης. Στο επίκεντρο η οδός Ολυμπιάδος της οποίας η ανάπλαση έγινε περίπου 20 χρόνια πριν, την εποχή των Ευρωπαϊκών Αναπτυξιακών προγραμμάτων, στον “πυρετό της ασφάλτου”, δηλαδή, την γρηγορότερη και μέγιστη δυνατή απορρόφηση κονδυλίων της Ε.Ε.. Ο σχεδιασμός ελλειπής, μια κεντρική ιδέα του πώς θα έπρεπε να μοιάζουν οι σύγχρονοι (τότε) δρόμοι και αντιγραφή - επικόλληση των τεχνικών χαρακτηριστικών σε όποια περιοχή, πόλη, ή χωριό υπήρχε χρηματοδότηση χωρίς να λαμβάνονται υπόψιν οι ιδιαιτερότητες και οι απαιτήσεις της κάθε περιοχής. Αυτό έγινε και στην Ολυμπιάδος, σύμφωνα με τον κάτοικο Διονύση Ντισό. Κάποια από τα τροχαία ατυχήματα έχουν καταγραφεί από παρακείμενο κατάστημα και έχουν συγκλονίσει το Πανελλήνιο για τη σφοδρότητα τους, ενώ τα τηλεοπτικά κανάλια έχουν αφιερώσει χρόνο πραγματοποιώντας ζωντανές συνδέσεις στην περιοχή.


Η μέγιστη επικινδυνότητα εντοπίζεται στο ανηφορικό στενό της Σοφοκλέους, όταν αυτό διασταυρώνεται με την κεντρική αρτηρία της Ολυμπιάδος, και συγκεκριμένα στην προσπάθεια των οδηγών να στρίψουν αριστερά. Δείτε πού είναι το ΣΤΟΠ και πού αναγκάζονται να σταματούν.

Βλέπετε επίσης την κατεύθυνση του δρόμου, η κλίση προς τα δεξιά στο βάθος αναγκάζει τα οχήματα επί της Ολυμπιάδος να πλησιάσουν στη δεξιά άκρη του οδοστρώματος φέρνοντας τα ακόμα πιο κοντά στην πιθανή πρόσκρουση.

Καθρέφτης υπάρχει στο σημείο, η οπτική πληροφορία όμως εμφανίζεται όταν το διερχόμενο όχημα είναι πάρα πολύ κοντά. Εντοπίσαμε και βίντεο όπου ο Δ. Ντισό τον καθαρίζει μόνος του.

“Έχουμε ζητήσει κόψιμο της προεξοχής του πεζοδρομίου, ώστε να μην παρκάρουν μηχανάκια, αλλά και μετατροπή των θέσεων 3 αυτοκινήτων από διαγώνιου παρκαρίσματος σε οριζόντιο, ώστε να αυξηθεί η ορατότητα. Εξάλλου υπάρχει πρόβλεψη στον Κ.Ο.Κ. για το πού και πώς ξεκινάει η λωρίδα παρκαρίσματος σε διασταυρώσεις, δεν λήφθηκε υπόψιν στην κατασκευή”.

“Η έλλειψη ορατότητας διερχόμενων οχημάτων, η λανθασμένη σήμανση, η γεωμορφολογία του σημείου (ανηφόρες - κατηφόρες) μαζί με τη σύγχρονη οδηγική συμπεριφορά και την αδιαφορία των αρμόδιων φορέων, συνθέτουν το “Ελληνικό Τρίγωνο των Βερμούδων”, μας λέει ο Δ. Ντισό, κάτοικος, επιχειρηματίας και καλλιτέχνης της Θεσσαλονίκης. Παλαιότερα στο σημείο, από κατασκευής του, υπήρχε και κάδος απορριμμάτων στη γωνία (προεξοχή) το οποίο ήταν υπεύθυνο για τα περισσότερα ατυχήματα. Με προσωπικές του ενέργειες, ο κάδος αφαιρέθηκε το 2023, αυξάνοντας σημαντικά την ασφάλεια του σημείου.

Ο ίδιος, έχει συντάξει και αποστείλει πάμπολες επιστολές στους εμπλεκόμενους φορείς, Δήμο Θεσσαλονίκης, Τροχαία, Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, Κεντρική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων συμπεριλαμβάνοντας τα βίντεο και τις παρατηρήσεις του, όπως και ειδικό ενημερωτικό φυλλάδιο, ονομαζόμενο “Soliq report”, χωρίς απτό, μέχρι στιγμής, αποτέλεσμα.

Αναγκάστηκαν, λόγω υπερπροβολής στις ειδήσεις, να βάλουν κολωνάκια ώστε να μην παρκάρουν οχήματα στη γωνία, να γράψουν δυο φορές ΣΤΟΠ στην ανηφορική οδό και να βάψουν πρόχειρα γραμμές διάβασης στο στενό, ενώ οι κάτοικοι έχουν ζητήσει διάβαση πεζών στην κεντρική οδό.
“Το Διαδίκτυο βοηθάει στις μέρες μας, τα βίντεο που έχω αναρτήσει στα σόσιαλ μίντια έχουν εκατομμύρια προβολές. Αυτό όμως που φάνηκε να δούλεψε τελικά, ήταν η ειρηνική, καθιστική διαμαρτυρία μου στο Δημαρχείο Θεσσαλονίκης, την 17 Νοέμβρη, κατά την οποία η τραγελαφική προσπάθεια του Δήμου Θεσσαλονίκης να με απομακρύνει παρανόμως από το δημόσιο χώρο, σε συνδυασμό με την επίμονη εξάμηνη εκστρατεία διεκδίκησης, έφερε καρπούς.”, αναφέρει. Παρόλα αυτά, είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας γνωρίσουμε ότι κατόπιν ενεργειών του Προέδρου του Δ.Σ., η αρμόδια υπηρεσία του Δήμου με το υπό (β) σχετικό μας ενημέρωσε ότι το ακανθώδες αυτό ζήτημα έχει πλέον ωριμάσει, έχει ήδη προβεί σε αξιολόγηση του ζητήματος της οδικής ασφάλειας στη διασταύρωση Ολυμπιάδος και Σοφοκλέους και θα δρομολογήσει συγκεκριμένη τεχνική μελέτη που θα την εντάξει στο επόμενο Τεχνικό Πρόγραμμα του Δήμου, με στόχο την οριστική αντιμετώπιση του για τη λύση του σοβαρού προβλήματος των τροχαίων ατυχημάτων στην περιοχή.
“Συγκεκριμένα, οι αρμόδιες υπηρεσίες του Δήμου αναγκάστηκαν να παραδεχθούν ότι “ωρίμασε” το “ακανθώδες” ζήτημα της διασταύρωσης Ολυμπιάδος με Σοφοκλέους και πως πρόκειται να το εντάξουν στο επόμενο Τεχνικό Πρόγραμμα του Δήμου, αφήνοντας πίσω τους το διάστημα της απαράδεκτης άρνησης τους να ασχοληθούν αποτελεσματικά με την επίλυση, το οποίο ζήτημα πριν από λίγο καιρό διατυμπάνιζαν πως δεν υπάρχει! Θέλει ακόμα πολύ δουλειά, βεβαίως, διότι δε γνωρίζουμε το χρονοδιάγραμμα και την τεχνική, τελική πρόταση, οπότε ο αγώνας συνεχίζεται. Είναι εύκολο και βολικό να ρίχνουμε την ευθύνη στους κακούς οδηγούς, κάναμε όμως εμείς, ως δημόσιες, αρμόδιες υπηρεσίες όσα οφείλουμε ώστε οι δρόμοι να είναι πιο ασφαλείς;, Η απάντηση είναι όχι, οι αρμόδιοι φορείς καταπνίγουν κάθε ενδεχόμενη ευθύνη τους … μέχρι να μην μπορούν. Κι αυτό έγινε στην Ολυμπιάδος, υπάρχει πλήθος αποδεικτικών στοιχείων αδιαφορίας, άγνοιας, κωλυσιεργίας και απελπιστικής προσπάθειας φίμωσης κάθε πολίτη που διεκδικεί μια πιο ασφαλή πόλη. Τα διδάγματα αυτής της διασταύρωσης μπορούν να προσφέρουν πρόσφορο έδαφος διεκδίκησης οδικής ασφάλειας σε κάθε άλλη πόλη”, συμπληρώνει. Ζώντας σε μια Αθήνα με εκατομμύρια αυτοκίνητα, καθημερινές σχεδόν διενέξεις, εμπόδια, ατυχήματα και καθυστερήσεις στους δρόμους, ακούμε τις δηλώσεις του Διονύση με μια ματιά που δεν συνηθίζουμε, αυτή του μήπως έχει δίκιο, μήπως η καθημερινότητα μας στους δρόμους δυσχεραίνει τη ζωή μας επειδή οι αρμόδιοι φορείς προτιμούν τα προβλήματα να τα αποσιωπήσουν παρά να τα λύσουν; Κι αν μπορεί ένας μόνο άνθρωπος να προκαλέσει ρωγμή στην καθιερωμένη αδιαφορία, τι μπορούμε να κάνουμε περισσότεροι;